Senioren en lage inkomens
 

In september 2010 kwamen gegevens beschikbaar over de financiële situatie van verschillende groepen Delftenaren in de Monitor Lage Inkomens Delft. Hieruit bleek dat gepensioneerden op bijstandsniveau nog ondervertegenwoordigd zijn. 94% van de gepensioneerden heeft meer dan aleen bijstand of AOW. In de groep onder de 130% van de bijstandsnorm vinden we veel meer gepensioneerden. Veel gepensioneerden hebben kennelijk slechts een bescheiden pensioen ‘bovenop’ hun AOW. In de groep onder de 130% van de bijstandsnorm bevinden zich ook relatief meer 65-plussers, en vooral mensen van 75 jaar en ouder.

Het gebruik van inkomensondersteunende voorzieningen, zoals bijzondere bijstand, collectieve aanvullende ziektekosten verzekering (de AV-Delft), Delftpas, schuldhulpverlening, kwijtschelding gemeentelijke heffingen, kwijtschelding waterschapslasten, door 65-plussers daalde meer dan gemiddeld . Dit zou volgens de onderzoekers te maken kunnen hebben met het feit dat AOW-gerechtigden met een onvolledig pensioen sinds 2009 niet meer worden bediend door de gemeentelijke dienst Werk, inkomen en zorg (WIZ), maar door de (landelijke) SVB. Dit betekent dat ouderen met een aanvullende bijstandsuitkering geen directe connectie meer hebben met de sociale dienst, waardoor het aanbod van flankerende diensten minder soepel verloopt.

Pact tegen de Armoede

Delft heeft sinds 2006 een actief armoedebeleid met drie speerpunten, te weten inkomensondersteuning, bevordering van deelname aan het sociale leven en preventie. De gemeente en zo’n 75 bedrijven en organisaties waaronder de SSBO en de allochtonenorganisaties, hebben een Pact tegen de Armoede gesloten. Van 6 tot 11 september 2010 werd al weer voor de vierde keer de Delftse Week tegen de Armoede gehouden. Het Pact is een mooi initiatief, maar om effectiever te zijn zouden de leden hun doelen concreter moeten maken. Verder wil de gemeente nu meer uitgaan van de eigen kracht van mensen, niet alleen van burgers, ook van professionals. De gemeente wil een omslag door de mensen meer te betrekken bij activiteiten. Niet wat kunnen wij doen voor deze mensen, maar wat denken de mensen zelf nodig te hebben om in de maatschappij mee te doen.